Zo werd ik pleegmoeder van vier koolmeesjes

Bron: Libelle

Al jaren heb ik mezennestjes in de tuin. Vanaf de inbreng van het eerste nestmateriaal tot en met het uitvliegen van de jongen, alles kan ik van heel dichtbij volgen. Ook dit jaar was er weer een mezenpaartje druk in de weer in onze tuin. Maar toen de jongen tien dagen oud waren, bleek het mannetje niet meer naar het nest terug te keren. Het vrouwtje stond er nu helemaal alleen voor. Vol bewondering heb ik haar dagelijks gevolgd, tot ik merkte dat ook zij niet meer naar het nest terugkeerde. De jongen waren toen achttien dagen oud, terwijl ze normaal pas bij twintig dagen her nest verlaten. Ik kon niet anders doen dan ingrijpen... zo werd ik pleegmoeder van vier piepkleine koolmeesjes. Ik heb het nestkastje van de muur gehaald en een pipetje en pincet klaargelegd. De kleintjes overleven alleen op biefstuktartaar, elk uur van de dag. Om half zeven gaat bij ons de wekker voor de eerste voeding en 's avonds om tien uur krijgen de mezen hun laatste hapje eten. Het is een geluk dat mijn man en twee kinderen ook een beetje bijspringen en zelfs met mijn werk als telefoniste gaf het geen probleem. De vogeltjes mochten gewoon mee naar kantoor en al gauw was iedereen in de ban van die kleine beestjes. En het is ons gelukt ze in leven te houden. Op een rustige zondagochtend hebben we de koolmeesjes op een beschutte plaats in het bos, de vrijheid teruggegeven.

Mevr. G.C. van Son, IJmuiden

[ Kool-weesjes ]   [Naar overzicht artikelen uit tijdschriften ]